Straattaal

Grazie, Giovanni!

Niet lang geleden, enkele minuten voordat ik met The Wendies het podium van café The Bulldog zou betreden, vond ik hem. Met alleen een gitaar en een fanfuckingtastic voice was hij zomaar daar. Midden op het Leidseplein in Amsterdam. Gewoon. Maar dan abnormaal. Een jonge Italiaanse muzikant die leeft van én voor de muziek. Inspiring as hell!

Vanavond deden we het samen. Mio dio! Wat een feest om met deze rasartiest te mogen optreden. Om via muziek dezelfde taal te spreken.

Luister en wees er stil van: "With or without you", Giovanni Bassano

Yin & Yang

Twee feiten op een rij:

1. Volgens de Chinezen ben ik geboren in het Jaar van de Slang. In de dierenriem is de slang het symbool van yin energie (koel /vrouwelijk).

2. 2012 is het Jaar van de Draak. De draak belichaamt juist yang energie (warm / mannelijk).

Tot zover strekt mijn kennis. Ik zou me er nog eens in moeten verdiepen of dit nu goed nieuws is of slecht. Voor yin-mensen zoals ik.

Ik heb geen woorden...

voor deze dag.

Inloopkast

Vandaag liep ik bij vriendin Kim zomaar de jaren 70 binnen.

Een goed begin...

Een vreselijk rare misstap. Zo een waarbij je tíjdens het vallen je hoofd schudt en denkt: "Huh? Maar hoe dan?" Een seconde later lig ik languit op straat, met in de ene hand mijn iPhone, in de andere mijn portemonnee*. Enkele meters verderop slaan twee straatwerkers het oncomfortabele tafereeltje gade. Ik ben inmiddels op het trottoir gaan zitten, terwijl ik theatraal over mijn knie wrijf. Je hoeft niet bijster goed te kunnen liplezen om te kunnen ontcijferen dat ik herhaaldelijk het F-woord grom. Grommen? Jazeker. De straatwerkers (glim)lachen niet, praten niet, gebaren niet, huilen niet (persoonlijk zou ik dit het meest gewaardeerd hebben), trekken hun wenkbrauwen niet op. Niks. Ze kijken alleen maar.


Welkom in 2012.


* Zo blijkt dat ik in valsituaties het beschermen van genoemde items prioriteit geef boven het breken van mijn val.

Gelukkig

Mooi. De ganse dag regen.

Ik heb nou eenmaal niet graag dat wanneer ik een hele luie dag in bed doorbreng, de rest van de wereld buiten leuke dingen doet.

Tweeduizendtwaalf

Oh melancholie, melancholie! Het einde nadert. Niet het einde van de wereld overigens – al lijkt het daar wel op. Elk jaar weer. Vrienden vragen me máánden van tevoren wat ik ga doen met Oud & Nieuw. Alle appelflappen ten spijt moet ik hen daarop meestal tot 31 december het antwoord schuldig blijven. Zo veel te doen, zo veel te kiezen.

Deze blog is voor al die lieve mensen, die op dit moment knus bij elkaar zitten. Bubbels worden gedronken, herinneringen aan het afgelopen jaar gulzig verorberd, tegelijk met een slap toastje zalm.

Maar bovenal is deze blog opgedragen aan iedereen die er niet aan meedoet. Voor wie 31 december een dag is als alle anderen. Weg met poespas. Nee tegen feest. Ogen (en oren) dicht om 0:00 uur.

Hoe we Oudejaarsnacht ook doorbrengen, morgen zitten we weer allemaal op één lijn: voorwaarts! Omdat we niet anders kunnen. Wuzzel Creatives wenst iedereen een inspirerend, verrassend & creatief 2012!

PS Beste goedbedoelende vuurwerkafstekers: denk nou toch ook eens aan de dieren...

De magische scheidslijn

'Kijk, het is maar aan één kant,' merkt Yasmijn op. Ik kijk uit het raam. Of beter gezegd: uit twee ramen. En verdomd. Vanuit het ene raam is inderdaad een niet te ontkennen regenbui waar te nemen, terwijl het aan de andere kant - nog geen twee meter verderop - droog blijft. We concluderen dat ons kantoorpand de magische scheidslijn vormt tussen twee klimaten. En wie weet tussen wat allemaal nog meer...

 Uitzicht vanuit het rechterraam. 
Sinds november deel ik dit fijne kantoor in het centrum van Amsterdam (aan de gracht) met mijn maten: journalisten, bladenmakers, communicatie-adviseurs en een fotografe. Onze maatschap heet NH47. Onze maatschap rules.

.

Testing 1, 2, 3

Of ie het doet. Yay, hij doet het!

We vieren het, Jeroen de websitebouwer en ik. Niet alleen het heuglijke feit dat Wuzzel per heden blogt. Maar ook - nee, vooral - het feit dat mijn nieuwe site www.wuzzel.nl bijna af is. Gefeliciteerd, Wuzzel. Zeg ik tegen mezelf, terwijl het deksel van een van de twee pizzadozen op tafel superknus tegen een kaars aan is gaan leunen en onvermijdelijk in de fik vliegt. 

En we vieren het bestaan van water.